چند شعر از کیکاووس یاکیده

بیا حواسمان را پرت کنیم
مال هرکسی دورتر افتاد
عاشق تر است.
اول خودم.
حواسم را بده تا پرت کنم.

***

نه اولش پیداست
و نه آخرش
با این همه
باید تا آخرش بروم
بگذار بنشینم و
نفس تازه کنم
نترس
تصمیم من عوض نمی شود
به سنگی بدل نمی شوم
که کنار راه افتاده باشد
نترس
این بار هم که
تاول پاهایم خشک شود
دوباره عاشقت می شوم
دوباره راه می افتم
دوباره گم می شوم
هر طور شده این راه را تا آخر می روم ...

***


برو بانو!
بگذار بیدار شوم
باید بروم...
خیال تورا به دوش کشیدن، خرج دارد!
باران که می‌بارد،
تمام کوچه‌های شهر،
پر از فریاد من است که می‌گویم:
من تنها نیستم ....
تنها منتظرم !تنها!
در اینجا،
کوهی است که گم شده
بی آنکه تورا
دیده باشد
پا برهنه، تاکجا دویده‌ای که
اینهمه گل،
شکفته‌است...؟!

***

هر شب كه ميخواهم بخوابم
ميگويم:
صبح كه آمدي با شاخةاي گل سرخ
وانمود ميكنم
هيچ دلتنگت نبودم

صبح كه بيدار ميشوم
ميگويم:
شب با چمداني بزرگ ميِ آيد
وديگر نميرود...

***

هر که را از دور می بینم
گلویم خشک می شود
می ترسم نکند
این بار
اشتباه نگرفته باشم
بانو!

من به دنبال تو می آیم
تو هم از من بگریز

بگذار
دیرتر بمیرم!