زِندِگی هَمهَمه یِ مُبهَمی اَز رَد شُدَن اَست... 
هَر کُجا خَندیدیم، زندگانی آنجاست...

من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست.

طاق کسری شد خراب و بیستون برجای ماند
زانکه او را عشق پاک کوهکن بنیاد بود